De bedrijfsarts pakt een blauw-roze gekleurde gids uit z'n la. 'Hier!', zegt hij, 'Blader deze maar eens door en ga op zoek naar wat je aanspreekt.'. De omslag van de gids glanst door het transparante voorblad en is gebonden met zwarte wire-o ringen. 'Live-it', staat erop in witte schreefloze letters. Het spreekt me nu al niet aan. 'Wat adviseer je me..?' vraag ik sceptisch. Ik kom nog op adem van de uiteenzetting van mijn verhaal dat ik zojuist deed. Ik vertelde dat ik alleen maar aan het werk was of wilde slapen. 'k Had nergens puf voor of zin in sinds een aantal maanden. Het begon eigenlijk al snel aan het begin van het studiejaar. Het was meteen weer druk.
Ik kwam net terug van een duikreis naar Mozambique, maar leek nauwelijks uitgerust. 'k Wist dat er iets moest veranderen in m'n leven, alleen wat dat kon zijn, ik had geen idee. De laatste avond stond ik daar in het donker, in m'n eentje op het strand, de leegte in me op te nemen. Het kalmerende geluid van de golven, de schittering van de maan op het water en het geruis van wind. Maar zelfs hier werd ik niet met rust gelaten. Een roedel zwerfhonden dringt zich aan me op en dwingt me terug te keren naar huis. En daar lag ik dan weer, op bed, achter m'n laptop mail te beantwoorden over het rooster, het introductieprogramma en herkansingen. Die hadden de studenten in de vakantie ingeleverd en mocht ik nu nakijken. Tien jaar deed ik dat al met plezier. Hoewel, ik begon te twijfelen; 'Deed ik.' zei ik, 'Deed ik? Ben ik soms overspannen?'. De bedrijfsarts slaat de gids halverwege open, bladert nog een paar pagina's door en stopt dan: 'Loopbaancoaching. Hier, ik denk dat je het in deze richting moet gaan zoeken. Je mankeert namelijk niks'.